Petities laten altijd enige ruimte voor interpretatie, dat brengt het genre met zich mee. Hieronder beschrijf ik hoe ik de petitie heb opgevat. Ik steek mijn hand er niet voor in het vuur dat iedere ondertekenaar de petitie net zo heeft gelezen als ikzelf, maar volgens mij doe ik recht aan wat er staat. Veel meer in elk geval dan Tijs van den Brink.

De petitie bevat vijf stellingen. De eerste twee gaan over het wezenlijke onderscheid tussen kerk en staat. Hier wordt direct duidelijk gemaakt dat het christelijk geloof nooit een politieke ideologie kan zijn of moet worden. De kerk vaart een eigen koers, ongeacht of de zetels naar rechts of naar links gaan. De laatste stelling doet dat nog eens dunnetjes over: wie het christelijk geloof tot politieke theorie wil maken, wil iets onmogelijks.

Daar is geen woord Chinees bij, lijkt me.

Tussen die belangrijke onderscheidingen in staan twee stellingen die proberen iets te zeggen over wat ‘christelijk’ dan wel is. Verwacht in zo’n petitie geen uitgewerkte catechismus, uiteraard, maar wat er gezegd wordt, liegt er niet om: het christendom is een uitnodigende religie, ‘christelijk’ wordt men door genadige adoptie, het christelijk geloof kan niet gebruikt worden om mensen buiten te sluiten (vijanden liefhebben), en ‘barmhartigheid’ is het fundament van een christelijke cultuur. Over alle formuleringen valt te twisten en er kan vast nog meer bij, maar op zichzelf kan ik hier best voor tekenen.

Wat maakt Tijs van den Brink hiervan? Een verbijsterende warboel:

1. In plaats van eerst eens te kijken wat de petitie zegt en de structuur ervan te zien, gaat Van den Brink los op twee uit hun context gerukte zinnen in het derde en vierde punt van de petitie (de stellingen die gaan over wat ‘christelijk’ is). Van den Brink leest die alsof de opsteller en ondertekenaars hier een politiek programma schetsen: gooi de grenzen open. Dat is een heel rare manier van lezen, omdat hij de eerste twee stellingen en de vijfde geheel negeert. Het lijkt me overduidelijk: als een petitie sterk benadrukt dat christendom geen staatsideologie is, kun je de stellingen over wat ‘christelijk’ is, niet lezen alsof het politieke stellingen zouden zijn. Althans, het kan wel als je per se wilt (de theocratie werpt immers lange schaduwen), maar dat is dan voor rekening van Van den Brink.

2. De ondertekenaars zouden de Bijbel laten ‘buikspreken’. Van den Brink onderbouwt dit als volgt: “In Galaten gaat het niet over een welkomstcultuur. Paulus stelt daar dat iedereen welkom is bij Jezus Christus”. Het woord ‘welkomstcultuur’ wordt niet gebruikt in de petitie (maar het klinkt wel lekker actueel-rechts, zo’n verwijzing naar Merkel). Verder wordt duidelijk gezegd in de petitie dat men christen wordt “door genadige adoptie door een liefdevolle Vader”. Van den Brink negeert dat, want hij wil de ondertekenaars laten zeggen dat zij met een naïef beroep op Galaten 3:28 de grenzen willen opengooien voor vluchtelingen. Maar dat zeggen zij dus niet. In het licht van de eerste twee stellingen en de laatste is immers duidelijk dat ook Galaten 3:28 niet zomaar gebruikt kan worden als bron voor Nederlands immigratiebeleid.

3. Van den Brink vindt dat de zorgen van mogelijke Roos- of Baudet-stemmers door zouden moeten klinken in de petitie. “De opstellers reppen met geen woord over de problemen die een welkomstcultuur ook kenmerken en hoe daarmee om te gaan”. Het lijkt me echter glashelder dat de bewuste zinnen uit het derde punt van de petitie niet gaan over een ‘welkomstcultuur’ van Nederland. Zij gaan over wat ‘christelijk’ is, en daaruit volgt ook direct (voor wie het nog niet snapte) dat je ‘christelijk’ dus niet zomaar moet verbinden met het landsbestuur, want dan gaan er dingen mis. Dus de bewuste zorgen (al dan niet terecht) zijn helemaal niet het punt van de petitie. Het enige punt is: als je die zorgen wilt vertalen in politieke ideologie, laat dan het christendom er svp buiten – tenzij je heel duidelijk maakt wat je ermee bedoelt en inderdaad recht probeert te doen aan het hele christendom.

Ik laat nu de persoonlijke aanval op de opsteller van de petitie (Verheij) maar rusten. De ondertekenaars behoren tot verschillende partijen, en de suggestie dat dit een Groen-Linksstuk zou zijn, is dus ondermaats. In de petitie worden trouwens helemaal geen politici genoemd. Wat mijzelf betreft: ik zou ook bezwaar maken tegen een linkse politicus die zegt: ‘Nederland is een christelijk land, dus gooi die grenzen maar open’. Alleen, de laatste tijd waren de linkse politici die een beroep deden op de christelijke cultuur van Nederland tamelijk dun gezaaid, volgens mij.

Conclusie: Van den Brink leest een petitie die het onderscheid tussen christelijk geloof en politiek benadrukt alsof de petitie het omgekeerde beweert. Volgens mij is dat glashelder voor iedereen die de petitie bestudeert.

Wat me dan bijna nog meer verbaast dan het stuk van Van den Brink, is dat hij voor deze slordige reactie zelfs steun krijgt van theologen. Ik voel helemaal mee met pastorale bewogenheid omtrent kerkleden die neigen naar Wilders. Ik beschouw veel van hun zorgen als reëel en beklaag hen dat zij niemand beter hebben om voor te kiezen dan politieke charlatans. Maar vermeng die pastorale betrokkenheid niet met een theocratische of volkskerkelijke impuls, want dan krijg je een onwelriekend mengsel. En als die betrokkenheid uitloopt op een achteloze omgang met de rechtsstaat of op ongelijke behandeling van andersgelovige medeburgers, pas ik.

Stefan Paas

Stefan Paas

Hoogleraar

Stefan Paas is hoogleraar missiologie aan de Theologische Universiteit Kampen en hoogleraar missiologie en interculturele theologie aan de …
Profiel-pagina
Al 13 reacties — praat mee.