“De film Somewhere van regisseur Sofia Coppola is een perfecte weergave van spirituele leegte. Leegte kun je niet zien, je zou dus zeggen dat het niet zo’n geschikt thema is voor een film. Maar Coppola ‘vertelt’ de leegte, net als in haar eerdere film Lost in translation.
De hoofdpersoon van Somewehere is acteur en woont in een hotel, de plaats van een leven zonder wortels. Johnny Marco, een naam van niks natuurlijk, heeft een leeg leven. Hij wordt ’s morgens opgebeld door zijn agente die hem verordonneert waar zijn volgende photoshoot is. De auto staat klaar om hem te vervoeren, hij lacht naar de fotograaf en kijkt zijn tegenspeelster, een ex, zwoel aan… terwijl haat vanwege haar gemompelde opmerkingen meer in de lijn ligt. Hij valt in slaap bij de (natuurlijk) volstrekt lege act van twee paaldanseressen in zijn hotelkamer. Hilarisch is het beeld van de danseressen die hun beweegbare danspalen als tentstokken opvouwen en in hun hoesjes ritsen.
Dan komt zijn elfjarige dochter Cleo voor een paar weken bij hem wonen omdat haar moeder (zucht) wat tijd voor zichzelf nodig heeft. Als hij vervolgens Cleo ook wegbrengt, nu naar een zomerkamp, zegt ze huilend dat ze haar vader zo vaak mist. Johnny heeft daar geen antwoord op. Pas op de valreep, verloren in het lawaai van de helikopter zegt hij… sorry. Een kaal sorry, zonder de belofte om het vanaf nu anders te doen.
De grondtoon van de film is Johnny’s onvermogen om zich met anderen te verbinden. Coppola vertelt over het gemis als je alles hebt. Dat is spirituele leegte. De tegenbeweging ligt, ook voor Johnny, binnen handbereik. Spiritualiteit kan gebeuren in de verbinding met de mensen om je heen. Dat is wat je een verbond noemt.
Het tegenverhaal luidt: wees je ervan bewust dat je alles wat je bent, geworden bent door en met anderen. Alles wat je hebt en beleeft, alles wat je leert en krijgt, krijg je van anderen om je heen. Bewust zijn dat je een mens onder de mensen bent, maakt je bescheidener én voller. De tegenstem tegen de spirituele leegte is weten dat je afhankelijk bent. Daarmee kun je alle anderen met open ogen en een warm hart tegemoet treden.”
Hieronder een interview met de regisseur en beelden uit de film.
Heb de film ook gezien, een echte aanrader. Leegte is inderdaad een goed woord.
Tip: lees ook eens de boeken van Houellebecq!